تمرکز
مقدمه:
چند روزی ذهنم درگیر معنای تمرکز شده بود به سبب گفتگو با یکی از دوست های قدیمی و نزدیک. این گفتگوی کوتاه در خصوص اجرای یک ایده و من بدلیل عدم "تمرکز" اجرای این ایده رو عقب انداختم. ولی دوست عزیز نظر دیگه ای داشت. همین موضوع باعث شد بیشتر و عمیق تر بدنبال معنا و کاربرد تمرکز باشم.
قسمت اول:
تعریف اول از تمرکز با رسم شکل.
یک دایره رو تصور کنیم که اسمش رو میذاریم "توجه". هر چیزی
در دایره قرار میگیره مورد توجه ما هست. حالا مرکز دایره یعنی
"مرکز توجه" می تونیم بگیم "تمرکز".
در نتیجه این دایره دارای چهار قسمت است.
یک: محیط بیرون دایره (خارج از حوزه توجه)
دو: مرز دایره ( مرز توجه یا حساسیت)
سه: محیط داخلی دایره ( فضای توجه)
چهار: مرکز دایره ( مرکز توجه یا تمرکز)
در دایره توجه اگر مرکز توجه ما عدد چهار باشد و ما روی آن تمرکز داریم با این حال توجه به ستاره آبی هم داریم!
برای درک بیشتر میشه به دوربین تفنگ تک تیراندازها اشاره کرد.
- ۰۰/۱۰/۲۹
بنظرم تمرکز یعنی به کار گرفتن تمام حواس و انرژی فکری برای انجام بهترین نحو هر کاری، با توجه توضیحات شما حالا سوالی که در ذهن ها ایجاد میشه اینه که چه عواملی باعث ایجاد تمرکز بهتر میشه؟ آیا این عوامل ماندگار هستند یا گذرا؟ شاید استفاده از بازی های تمرکزی یا خوردن گیاهان کافئین دار یا حتی اجبار در مترکز کردن افراد با تشویق یا تنبیه کردن به صورت مقطعی باعث افزایش تمرکز شود. آیا برای ایجاد یک تمرکز همیشگی باید به دنبال اهداف خود بگردیم؟ آیا این اهداف باید از نوع معنا باشد یا از نوع ماده؟ بیت معروفی هست که از ما میپرسد, از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود؟ چی باعث میشه انقدر سخت بشه به این سوال پاسخ داد ولی واقعا انگار خیلی هم سخت نیست، انگار همین که ما تمرکز کنیم روی اینکه خوب و بد رو تشخیص بدیم و توی هر چند راهی بهترین راه رو انتخاب کنیم، حداقل ماموریت خودمون رو انجام دادیم. در نهایت دوس داشتم بگم که عشق و دلباختگی به هر کسی و هر چیزی باعث تمرکز بالا میشه. یا حتی برعکس. بعضا پیش میاد که به خاطر تمکز بالایی که در آن داشتیم حالا عاشق آن شده ایم.